بی حسی موضعی و بیهوشی
بی حسی موضعی و بیهوشی/ داروهای مسکن درد قوی که با نام داروهای بیحسی شناخته می‌شوند نه تنها به بیمار کمک می‌کنند تا در طول عمل درمانی خود احساس راحتی بیشتری داشته باشد، بلکه پس از انجام عمل نیز این اثر را خواهند داشت. بیحسی روشهای مختلفی داشته و از تزریق موضعی، تا آثار آرام‌بخشی ملایم نیتروس اکساید و حالت آرامش کامل با بیهوشی تزریقی (IV) متفاوت است. می‌توان یک روش بیحسی مناسب را انتخاب کرد که با استفاده از آن بتوانید عمل درمانی دندانپزشکی خود را بدون درد و ترس به انجام برسانید. روش بیحسی که برای بیمار و یا توسط خود او انتخاب می‌شود، به نوع عمل جراحی و سطح ترس و میزان درد بستگی خواهد داشت.
اگر به شکستگی مبتلا شده، یکی از دندان‌های شما افتاده و یا درد می‌کند ولی به دلیل ترس از دندانپزشکی اقدام به درمان آن نمی‌کنید، بی حسی دندانپزشکی می‌تواند گزینه‌ی مناسبی برای شما باشد. روشهای مختلفی وجود دارند که می‌توانید با استفاده از آن‌ها روند درمانی خود را راحت‌تر به انجام برسانید. برخی از این روش‌ها درد را کنترل کرده، برخی اثر آرام‌بخشی داشته و برخی دیگر نیز شما را در طول درمان دندانپزشکی به یک خواب عمیق فرو می‌برند. نوع عمل مورد انجام، وضعیت سلامت عمومی شما، سابقه‌ی حساسیت‌ها و سطح اضطراب به هنگام انتخاب روش مناسب برای بیحسی در نظر گرفته می‌شوند.
ترس از دندانپزشکی چیست؟
بسیاری از افراد به دلیل اضطراب و ترس به دندانپزشکی مراجعه نمی‌کنند. این افراد ترس‌هایی دارند که معمولاً بسیار تشدید شده و غیرقابل تحمل می‌شوند. فوبیای دندانپزشکی یک عارضه‌ی شدیدتر است و باعث می‌شود تا افراد نوبت دندانپزشکی خود را کلاً کنسل کنند و یا به مطب نروند. روشهای مختلف بیحسی وجود دارند که می‌توان از آن‌ها برای آرام کردن افراد مضطرب و یا افرادی که فوبیای دندانپزشکی دارند استفاده کرد.
انواع
بیحسی در سه نوع کلی وجود دارد؛ موضعی، ناحیه‌ای و عمومی. تمامی این روش‌ها بر روی دستگاه عصبی تأثیر گذاشته و می‌توان با روشهای مختلف و داروهای متفاوتی، این روشهای بیحسی را ایجاد نمود.
در ادامه نگاه مختصری به هر یک از این روش‌ها خواهیم داشت:
بی حسی موضعی
یک داروی بی حسی موضعی (که می‌توان آن را به شکل تزریقی، اسپری یا پماد مورد استفاده قرار داد) تنها یک ناحیه‌ی کوچک و خاص بدن را بی‌حس می‌کند (برای مثال یک پا، یک دست و یا تکه‌ای از پوست). لیدوکائین رایج‌ترین نوع بی حسی موضعی است که دندانپزشکان از آن استفاده می‌کنند.
به هنگام استفاده از بی حسی موضعی، فرد بیدار بوده و یا اندکی خواب آلود می‌شود که بستگی به نیازهای او خواهد داشت. بی حسی موضعی برای مدت‌زمان کوتاهی مؤثر بوده و برای عمل‌های درمانی سرپایی و جزئی (زمانی که افراد برای جراحی مراجعه کرده و پس از آن می‌توانند در همان روز به خانه بروند) مورد استفاده قرار می‌گیرد. بیحسی موضعی معمولاً برای افرادی که در کلینیک یا مطب (مانند مطب دندانپزشک یا متخصص پوست) تحت عمل جراحی قرار می‌گیرند به کار گرفته می‌شود. داروی استفاده شده در طول عمل جراحی و تا مدتی پس از آن، ناحیه‌ی مورد درمان را بی‌حس می‌کند تا ناراحتی‌های ناشی از درمان کاهش یابند.
روشهای درمانی زیر در کلینیک دندانپزشکی نیازمند بی حسی موضعی می‌باشند
- عصب‌کشی
- کشیدن دندان
- پر کردن عمیق دندان
- جراحی لثه
- روشهای زیبایی دندانپزشکی
- روکش و بریج دندان
- کاشت دندان
- عمل های جراحی دهان
داروهای آرام‌بخش
داروهای آرام‌بخش با بیحسی متفاوت هستند ولی در طول درمان‌های دندانپزشکی به‌عنوان مکملی برای بیحسی به کار می‌روند. در این روش از داروهای آرام‌بخش و ضد اضطراب برای کمک به حفظ آرامش فرد در طول درمان دندانپزشکی استفاده می‌شود. این کار سبب کاهش ناراحتی‌های طول عمل و همچنین ناراحتی‌های پس از آن می‌شود و احتمالاً باعث کاهش ترس شما از دندانپزشکی در آینده نیز خواهد شد. مدت‌زمان اثر این داروها بسته به نوع و دوز استفاده شده و همچنین مدت‌زمان عمل درمانی متفاوت خواهد بود. لازم است کسی شما را به مطب آورده و سپس شما را به خانه بازگرداند. پس از درمان تا مدت 24 ساعت شما نباید رانندگی کنید و یا فعالیت خطرناکی انجام دهید.
آرام‌بخش‌هایی که امروزه توسط دندانپزشکان مورد استفاده قرار می‌گیرند چهار نوع مختلف دارند:
آرامبخشهای خوراکی
آرامبخشهای خوراکی مانند دیازپام را بسته به سطح اضطراب فرد، می‌توان شب قبل از نوبت دندانپزشکی و یا یک ساعت تا نیم ساعت قبل از آن به بیمار داد. آرام‌بخش های خوراکی باعث تسکین درد نخواهند شد و در نتیجه برای انجام درمان استفاده از بیحسی موضعی ضروری خواهد بود.
آرامبخشهای تزریقی وریدی (IV)
همانند آرامبخشهای خوراکی، آرامبخشهای تزریقی نیز درد را تسکین نمی‌دهند و در نتیجه لازم خواهد بود تا از بی حسی موضعی همراه با آن‌ها استفاده شود.
آرام‌بخش نیتروس اکساید
یکی از انواع آرامبخشهای استنشاقی گاز نیتروس اکساید (که با نام گاز خنده نیز شناخته می‌شود) بوده که می‌تواند یک حالت آرامش را در بدن فرد القا کند. یک داروی بی حسی موضعی نیز همراه با این گاز مورد استفاده قرار می‌گیرد تا درد را به‌طور کامل خنثی کند.
افراد مناسب برای استفاده از داروهای آرام‌بخش
اضطراب از دندانپزشکی
حساسیت زیاد دندان
مشکل در بیحسی
مشکلات دندانی پیچیده
ترس از آمپول
زمان محدود برای تکمیل درمان دندانپزشکی
آسیب شدید به دندان‌ها
مشکل در کنترل حرکات بدن
کودکان کم سن و سال که برای انجام دندانپزشکی همکاری نمی‌کنند.
بیماران مبتلا به فلج مغزی و یا بیماری پارکینسون بعضاً نمی‌توانند حرکات خود را کنترل کنند. بنابراین می‌توان از داروهای آرام‌بخش برای این افراد استفاده کرد.
افرادی که به عارضه‌های پزشکی خاصی مبتلا هستند. باید قبل از استفاده از داروهای آرام‌بخش برای درمان دندانپزشکی، دندانپزشک خود را در جریان قرار دهند. استفاده از آرام‌بخش برای دندانپزشکی معمولاً برای افراد 18 سال و بالاتر انجام می‌شود. با این حال متخصصینی برای استفاده از این داروها بر روی کودکان وجود دارند که می‌توانند کودکانی که تحمل درمان دندانپزشکی را ندارند را درمان کنند.
بیهوشی عمومی
هدف از بیهوشی عمومی، بی‌هوش کردن کامل یک فرد و نگه داشتن او در این حالت می‌باشد. در این صورت فرد در طول عمل هیچ هوشیاری نداشته و پس از عمل نیز خاطره‌ای از عمل نخواهد داشت. بیهوشی عمومی را می‌توان از طریق تزریق وریدی یا IV (که معمولاً در طی آن یک سوزن به سیاهرگ بازو زده می‌شود) و یا از طریق استنشاق گازها و بخارهای مخصوص درون یک ماسک ایجاد کرد.
چه زمانی استفاده از بیهوشی عمومی توصیه می‌شود؟
بیهوشی عمومی به‌عنوان آخرین گزینه‌ی ممکن در نظر گرفته شده و در صورتی انجام می‌شود که عمل درمانی یا نیازهای بیمار واقعاً آن را لازم داشته باشند. برخی از عواملی که باعث می‌شوند تا از بیهوشی عمومی استفاده شود عبارت‌اند از:
- اضطراب بسیار شدید از دندانپزشکی
- عدم پاسخ‌دهی بدن فرد به داروهای آرام‌بخش
- عمل درمانی تهاجمی با سطح ناراحتی‌های ایجاد شده‌ی بالا
- عدم توانایی ثابت نگه داشتن بدن برای انجام درمان
- ناتوانایی‌های رشدی
بی حسی و ترس کودکان از دندانپزشکی
برخی از کودکان ترس دیرینه‌ای از دندانپزشکی داشته و رفتن به دندانپزشکی برای آن‌ها تجربه‌ای بسیار سخت است. با این وجود مهم است که کودکان به‌طور منظم توسط دندانپزشک کودکان معاینه شوند. توصیه‌هایی برای کنار آمدن با کودکانی که اضطراب و ترس شدید از دندانپزشکی دارند وجود دارد ازجمله:
معاینات دندانپزشکی را در سنین پایین شروع کنید تا کودک شما با دندانپزشکی آشنا شده و با آن راحت باشد.
کودک خود را وادار به رعایت مناسب بهداشت دهان و دندان کنید تا مراجعه به دندانپزشک به حداقل برسد.
مراقب باشید ترس خود از دندانپزشکی را به کودک خود انتقال ندهید.
کودک خود را وادار به رعایت مناسب بهداشت دهان و دندان کنید تا مراجعه به دندانپزشک به حداقل برسد.
مراقب باشید ترس خود از دندانپزشکی را به کودک خود انتقال ندهید.
یکی دیگر از راه‌های مقابله با اضطراب کودک از دندانپزشکی، مراجعه به دندانپزشک متخصص در زمینه‌ی کودکان است. اضطراب دندانپزشکی در صورت درمان نشدن می‌تواند در سنین بالاتر به ترس و فوبیای شدید از دندانپزشکی تبدیل شود. برای پیشگیری از بهداشت نامناسب دهان و دندان، پیشنهادهای بالا می‌توانند ترس کودک شما از دندانپزشک را کاهش دهند.
جهت رزرو نوبت آنلاین کلیک کنید!!!!!!
دیدگاهی ثبت نشده است