مال اکلوژن
مال اکلوژن یا هم تراز نبودن دندان ها، مشکلی هست که تعداد کثیری از افراد با آن درگیر هستند. و جزو شایع ترین مشکلات دندان به حساب می آید. به طور کلی افرادیکه مال اکلوژن دارند، هنگام بستن دهان شان، دندان های بالایی و پایینی شان در یک راستا قرار نمی گیرد. این بیماری در بیشتر مواقع با ارتودنسی قابل درمان شدن است. اما نوع پیشرفته تری از آن نیز وجود دارد که نیاز به عمل جراحی، جهت درمان شدن دارند. البته درمان این مشکل در گذشته به سادگی حال نبوده و مردمی که مال اکلوژن داشته اند با دردسرهای فراوانی رو به رو می شدند. خوشبختانه با پیشرفت علم دندانپزشکی و تجهیزات آن، درمان مال اکلوژن بسیار ساده تر شده است. و افراد می توانند ظاهر بهتری برای دندان ها و صورت خود ایجاد کنند. البته مال اکلوژن علاوه بر مشکلاتی که برای ظاهر افراد ایجاد می کند، می تواند مشکلات متعددی را از نظر سلامتی نیز به وجود بیاورد. و به همین علت می بایست جهت درمان کردن این مشکل اقدامات لازم انجام شود.
مال اکلوژن چیست؟
کلمه اکلوژن، به تراز بودن دندان های افراد اشاره می کند. به طور معمول، هنگام بسته بودن دهان، دندان های همه افراد باید به راحتی بر روی یکدیگر قرار بگیرند. این راحتی می تواند شامل موارد بسیاری باشد برای مثال همه دندان ها باید فضای کافی داشته باشند و به یکدیگر فشرده نشده باشند. و همچنین دندان ها نباید از یکدیگر فاصله زیاد داشته باشند. دندان های افراد باید بدون هیچگونه چرخش در جای خود باشند و به شکل کج رشد نکرده باشند. به طور معمول، دندان های فک بالا باید کمی با دندان های فک پایین همپوشانی داشته باشند. به گونه ای که برجستگی های نوک تیز دندان های آسیاب بالایی، در شیار های دندان های آسیاب پایینی قرار گیرند. در صورتی که هر گونه تغییری در نحوه جایگذاری دندان ها روی یکدیگر ایجاد شود، فرد دچار بیماری مال اکلوژن شده است. البته این تغییرات انواع مختلفی دارد که در ادامه به هرکدام پرداخته می شود. این تراز بودن کمک می کند تا از گاز گرفتن گونه و لب ها جلوگیری شود و همچنین ظاهر زیبایی به دندان ها بدهد.
دلایل ایجاد مال اکلوژن
مال اکلوژن به طور معمول یک بیماری موروثی تلقی می شود. یعنی این مشکل از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود و در اکثر مواقع کاری برای پیشگیری از این بیماری نمی توان انجام داد. به جز این مورد، شرایط محیطی و عادات هر فرد نیز ممکن است منجر به ایجاد این مشکل شود. همچنین در صورتی که شرایط محیط و عادات فرد کنترل گردد، می توان از شدیدتر شدن این بیماری نیز جلوگیری کرد. برخی از شرایط و عاداتی که ممکن است منجر به بیماری مال اکلوژن شود، شامل موارد زیر می باشد:
- وجود داشتن شکاف در کام دهان
- به وجود آمدن شکاف در لب های فرد
- ادامه دادن به استفاده از پستانک بعد از ۳ سالگی کودک
- استفاده طولانی مدت از شیشه شیر جهت تغذیه کردن کودکان در سنین کم و اوایل دوران کودکی
- مکیدن انگشت شست در دوران کودکی
- آسیب هایی که به صورت و فک وارد می شود و در نهایت موجب تغییر و ناهماهنگی در فک می شوند.
- داشتن تومور یا غده در دهان و فک
- داشتن دندان های نهفته
- داشتن دندان اضافی در فک
- پر کردن یا روکش کردن غیراصولی دندان ها
- استفاده از بریس و ارتودنسی نامناسب و غیراصولی
- مسدود شدن راه تنفس که می تواند به دلیل انواع مختلف آلرژی ها یا بزرگ شدن لوزه ها ایجاد شود.
علائم بیماری مال اکلوژن
با توجه به طبقه بندی بیماری و میزان پیشرفت مال اکلوژن، علائم آن نیز متفاوت می شود. این اختلال می تواند از میزان خفیف تا بسیار شدید برای افراد رخ دهد. اما به طور کلی افراد مبتلا به این بیماری، علائم زیر را تجربه می کنند:
- تنظیم نبودن جایگاه دندان ها
- تغییر کردن ظاهر دندان ها و صورت افراد
- گاز گرفتن مکرر گونه های داخلی یا زبان
- احساس بد و راحت نبودن هنگام جویدن غذا
- به وجود آمدن تغییر در گفتار فرد
- تغییر کردن نوع تنفس به جای بینی از دهان
تشخیص و طبقه بندی انواع مال اکلوژن
بیماری مال اکلوژن به طور معمول از طریق معاینات و چکاپ های سالانه تشخیص داده می شود. دندانپزشک با معاینه کردن دندان های افراد و با کمک گرفتن از عکس های اشعه ایکس، تشخیص می دهد که آیا دندان های افراد به درستی تراز شده اند یا خیر. در صورتی که هنگام معاینه، بیماری مال اکلوژن تشخیص داده شود، دندانپزشک نوع بیماری را طبقه بندی می کند. به طور کلی سه طبقه بندی برای این بیماری وجود دارد که به شرح زیر می باشد.
کلاس یک
در کلاس یک، میزان بیماری مال اکلوژن پیشرفت زیادی ندارد. در واقع این طبقه، زمانی تشخیص داده می شود که دندان های آسیاب فک بالایی و دندان های آسیاب فک پایینی با یکدیگر هم پوشانی داشته باشند. و تراز باشند اما دندان های جلویی افراد از یکدیگر فاصله زیاد داشته باشند و یا به گونه ای به هم چسبیده باشند که موجب کج شدن دندان ها شده باشد (درواقع فک، فضای کافی برای تمام دندان ها نداشته باشد). در این نوع مال اکلوژن، نامرتبی دندان ها شدت زیادی ندارد و نسبتا راحت تر درمان می شود. همچنین این نوع از مال اکلوژن، جزو رایج ترین نوع آن به حساب می آید.
کلاس دو
برای تشخیص کلاس نوع دو، دندانپزشک پس از بررسی کردن فک افراد، متوجه می شود که فرد با دیپ بایت از شدید درگیر است. در حالت عادی فک بالا و پایین تا حد معقولی هم پوشانی دارند اما فردی که اوربایت باشد، فک بالا با فک پایینش میزان زیادی هم پوشانی دارد که هرچقدر میزان هم پوشانی فک بالا با فک پایین بیشتر باشد، یعنی اوربایت هم شدیدتر است. در صورتی که فرد هم اوربایت داشته باشد و هم از مشکل کوچک بودن فک پایینی رنج ببرد، به آن رتروگناتیسم یا رتروگناتیا گفته می شود که درمان را به مراتب دشوار می کند.
کلاس سه
در کلاس سه، فردی که دچار مال اکلوژن شده باشد، زمانی قابل تشخیص است که آندربایت شدید داشته باشد. وضعیت آندربایت، به زمانی گفته می شود که دندان های فک پایینی با دندان های فک بالایی همپوشانی داشته باشد و فک پایینی جلوتر از حالت معمول قرار گرفته است. این نوع از مشکلات به طور معمول، به علت بزرگ بودن فک پایینی ایجاد می شود که به عنوان پروگناتیسم نیز شناخته می شود. پروگناتیسم به این معنی است که فک پایین در یک فرد به سمت جلو بیرون زده و از حالت عادی بزرگ تر است.
درمان مال اکلوژن
خفیف
پس از تشخیص مال اکلوژن توسط دندانپزشک، میزان و شدت این بیماری نیز مشخص می شود. باتوجه به تشخیص دندانپزشک، در مواردی که شخص مال اکلوژن خفیف داشته باشد، ممکن است نیازی به هیچگونه درمانی نباشد.
شدید
اما برای افرادی که مال اکلوژن آنها کمی شدیدتر است، در اکثر مواقع گزینه ارتودنسی و استفاده از بریس ها پیشنهاد می شود. البته درمان مال اکلوژن کاملا بستگی به نوع و میزان شدت این بیماری دارد که متخصص دندانپزشک درمان های مختلفی را برای هر فرد ارائه می کند.
گزینه درمانی
برخی از گزینه های درمانی که ممکن است توسط دندانپزشک پیشنهاد شود شامل موارد زیر می باشد:
۱- در صورتی که مال اکلوژن به گونه ای باشد که دندان ها چرخیده یا کج باشند و یا در موقعیت درستی قرار نگرفته باشند، ممکن است استفاده از ارتودنسی گزینه پیشنهادی متخصص باشد.
۲- برای تراز کردن دندان ها ممکن است استفاده از دستگاه های دندانپزشکی یا نگهدارنده ها را توصیه کنند.
۳- در صورتی که تعداد دندان ها در فک بیش از اندازه باشند و به اصطلاح تراکم دندان در فک بالا باشد، ممکن است کشیدن یک یا چند دندان به فرد توصیه شود تا فضای کافی برای دیگر دندان ها ایجاد شود.
۴- استفاده از باندینگ دندان ها برای پر کردن فضای خالی بین دندان ها.
۵- در صورتی که مشکل از اندازه و شکل فک باشد نیز ممکن است متخصص جراحی را برای درست کردن فک پیشنهاد کند.
با توجه به اینکه این بیماری در اکثر افراد به صورت موروثی می باشد، پیشگیری کردن از آن کاری نیست که بشود به راحتی انجام داد و گزینه های درمانی موجود، بهترین راه حل می باشند. افرادی که با این بیماری درگیر هستند اغلب از اعتماد به نفس کمی برخوردارند و به خاطر ظاهر دندان ها و فک شان، توانایی ابراز وجود ندارند. همچنین این بیماری در صورت درمان نشدن می تواند مشکلاتی مانند پوسیدگی دندان، دشواری در گفتار و مشکلات جویدن را برای افراد ایجاد کند که می بایست هرچه سریعتر جهت درمان آن اقدامات لازم را انجام داد.
جهت رزرو نوبت آنلاین کلیک کنید!!!!!
دیدگاهی ثبت نشده است